Pes Etme: Hayatın En Zor Anında Bunu İzle

“Bazen insan bir sabah uyanır ve artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını hisseder. İşte ben, tam o sabahın içindeyim.”

Merhaba, ben Ataberk Soylu. Sıradan bir insanım ama hayalleri olan sıradan bir insan. Bu yazı, gelecekteki ben’e bir kayıt olsun istiyorum. Belki bir gün bu satırları yeniden okuduğumda, o sabahın aslında bir dönüm noktası olduğunu fark ederim. Çünkü bazen pes etmemek, bir başarı hikayesinin sessiz başlangıcıdır.

Son zamanlarda sanki sislerin içinde yürüyormuşum gibi hissediyorum. Yönümü biliyorum ama önümdeki manzara bulanık. 26 yaşındayım, 30’a sadece dört yıl kaldı. Artık oyalanma zamanı değil. Hedefe yeniden odaklanmalıyım. Yoldan çıkmadım ama yolum yavaşladı. Ve öğrendim ki düşmek bazen yürümekten bile daha öğretici. Her kayıp, insana yeniden başlamanın gücünü hatırlatıyor.

Bir süre önce kendi stüdyomu yönetiyordum. İşler güzel gidiyordu, ta ki bocalayıp düşünene kadar. Düşmek bana yalnızlığı ve yeniden doğmayı öğretti. Öğretti ki başarı sadece zirvede değil, bazen en dipte nefes almayı seçtiğinde de ölçülüyor. Bilmiyorum, bu bir başarısızlık mıydı yoksa sistemin bir oyunu mu. Belki de ikisi birden. Ama ben suçluyu dışarıda aramıyorum. Çünkü biliyorum, her şey benim elimdeydi. Daha iyi yönetebilirdim, daha sabırlı olabilirdim. Ama denedim. Denedim ve bu bana yetiyor. Çünkü bu yaşlar, denemek için var.

Üniversite bitti, uzayan bir yüksek lisans süreci geçti. Belki liyakatsiz bir sistemin sonucuydu ama ben yine de bitirdim. Çalıştım, ürettim, öğrendim. Ve şimdi tekrar buradayım, daha sessiz ama daha kararlı bir şekilde. Ortağım kendi yolunu seçti, ben ise savaşmaya devam edeceğim. Çünkü bu yol, benim savaş alanım. Zor bir insan mıyım? Belki. Ama yaşadıklarım kolay insanların hikayesine benzemiyor zaten.

O yüzden eğer bu yazıyı okuyan kişi sensen, yani pes etmenin eşiğindeki sen, pes etme dostum. Hayat kolay olmayacak, insanlar seni anlamayacak, kimse senin kadar inanmayacak. Ama sen inan. Çünkü kimse senin savaşını senin kadar veremeyecek. Evet, sistem adil değil ama yine de savaş. Çünkü savaşmak, inanmaktan gelir.

Artık buradayım. Bilgisayarım ve telefonum olduğu sürece üretmeye, anlatmaya, kaydetmeye devam edeceğim. Çünkü burası bana iyi geliyor. Bu üretim alanı, benim nefes alanım. Bir gün başaracağıma inanıyorum. Ve sen de inan. Çünkü bir gün dönüp bu yazıya baktığında şunu diyebilmelisin:

“Evet, o gün pes etmedim.”

Şimdi git ve istediğini al. Çünkü başarı, vazgeçmeyenlerin hikayesidir.